ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΚΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ – Κτηνωδίες και εγκλήματα τον Δεκέμβρη του 1944

Επιμέλεια: Οικοδόμος //

«Σεις… πολεμάτε σήμερα σαν πολίτες ολόκληρης της Ανθρωπότητας. Έλληνες πατριώτες! Κερδίζετε τον δικό μας αγώνα. Βρισκόμαστε στο πλευρό σας. Η ανθρωπότητα ολόκληρη θα θυμάται τη δική σας πάλη. Ζήτω η ελευθερία!»

Δημοκρατική Νεολαίας της Αμερικής
(Ο χαιρετισμός στάλθηκε στον αγωνιζόμενο λαό της Αθήνας τον Δεκέμβρη του 1944)

Η εξουσία «έπρεπε» να παραμείνει στα χέρια της αστικής τάξης, με κάθε τρόπο και μέσο. Για τον σκοπό αυτό οι «σύμμαχοι» Άγγλοι έπνιξαν στο αίμα τον ηρωικό λαό της Αθήνας και ισοπέδωσαν με τις βόμβες τους ολόκληρες συνοικίες, έχοντας στο πλευρό τους τις προδοτικές-δοσιλογικές οργανώσεις και κάθε λογής Έλληνες «κομμουνιστοφάγους» αποβράσματα και κοινούς εγκληματίες. Κατά τη διάρκεια των 33 ημερών της μάχης του Δεκέμβρη διαπράχτηκαν φριχτά εγκλήματα που στιγμάτισαν για πάντα και θα συνοδεύουν ως αιώνια ντροπή το πρόσωπο του «δυτικού πολιτισμού», απόδειξη μέχρι που μπορεί να φτάσει το σύστημα της εκμετάλλευσης για να κρατηθεί στη ζωή.

Οι ηρωικές σελίδες που έγραψαν οι λαογέννητες δυνάμεις του ΕΛΑΣ, άνθρωποι κάθε ηλικίας, γυναίκες και νεολαία, τον ματωμένο Δεκέμβρη του ΄44 θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες, με αίμα, στην ιστορική μνήμη, σαν τα γράμματα του πανό που κρατούσαν οι μαυροφορεμένες επονίτισες στην ιστορική φωτογραφία από την πλατεία Συντάγματος, «ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ Της ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ ΔΙΑΛΕΓΕΙ Ή ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ Ή ΤΑ ΟΠΛΑ»: αιώνια δόξα και τιμή στους ήρωες, αιώνιο φως που φωτίζει τους δρόμους της ταξικής πάλης και της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Το κείμενο που ακολουθεί περιγράφει μερικές από τις θηριωδίες των Άγγλων «συμμάχων» και των ντόπιων λακέδων υποταχτικών τους, εναντίον των μαχητών του ΕΛΑΣ και του άμαχου πληθυσμού. Προέρχεται από την μπροσούρα Οι ανατολικές συνοικίες τον Δεκέμβρη του 1944, έκδοση της 6ης Αχτίδας της Κ.Ο.Α., Αθήνα 1945. Ολόκληρο το βιβλίο μπορείτε να το διαβάσετε-κατεβάσετε ΕΔΩ. Οι φωτογραφίες είναι του Ουκρανο-αμερικανού φωτορεπόρτερ Ντμίτρι Κέσελ.

Ο στρατηγός Ρόναλντ Σκόμπι, διοικητής των βρετανικών δυνάμεων

Η αντίσταση του Δεκέμβρη δεν φανέρωσε μονάχα το μεγαλείο και τον ηρωισμό της λαϊκής ψυχής, αλλά ξεσκέπασε όλη τη χτηνωδία και την αιμοβοριά του φασισμού. Οι αγριότητες που διέπραξαν οι εγγλέζοι και οι σύμμαχοί τους Μπουραντάδες, τσολιάδες, ριμινίτες, εδεσίτες, χίτες και όλο το κατακάθι της προδοσίας σε βάρος των ελασιτών και του άμαχου πληθυσμού ξεπερνούν κάθε όριο. Δεν μπορούμε ν’ αποφύγουμε τη σύγκριση ανάμεσα στη συμπεριφορά των άγγλων και των γερμανών, γιατί και στις δυο περιπτώσεις ο λαός μας αντιμετώπισε καταχτητή. Ντρεπόμαστε ειλικρινά γιατί από τη σύγκριση αυτή βγαίνουν ζημιωμένοι οι άγγλοι. Αμφιβάλλουμε αν οι σύμμαχοί μας έδειξαν τόση αγριότητα ενάντια στους γερμανούς αιχμαλώτους, όση έδειξαν ενάντια στους ελασίτες. Αμφιβάλλουμε αν βομβάρδισαν με τόση μανία το Βερολίνο, με όση χτύπησαν την Καισαριανή και το Περιστέρι.

Από την πρώτη μέρα της σύγκρουσης φάνηκε πως οι Σκόμπυδες δεν πολεμούσαν μονάχα ενάντια στον ΕΛΑΣ αλλά ενάντια σ’ ολόκληρο το λαό. Σ’ όλη τη διάρκεια του Δεκέμβρη δε γίνηκε καμιά διάκριση ανάμεσα σε στρατό και σε αμάχους. Αυτό αποτελεί την τρανότερη απόδειξη πως η αντίσταση δεν ήτανε «γκαγκστερικό κίνημα» αλλά παλλαϊκή αντίσταση. Γι’ αυτό κι από την πρώτη μέρα της σύγκρουσης οι μπούκες των πυροβόλων της ξηράς, των τανκς και των πλοίων, γι’ αυτό και οι μπόμπες και ρουκέτες των αεροπλάνων, χτυπούσαν αποκλειστικά τις λαϊκές συνοικίες γκρεμίζοντας σπίτια και σκοτώνοντας γριές, γέρους και παιδιά. Μοναχά ο πρώτος βομβαρδισμός της Καισαριανής στις 6/12 στοίχισε 240 νεκρούς και τραυματίες. Τα σπίτια που βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή δεν έχουν πάθει ούτε το 1/10 από τις ζημιές που έπαθαν κείνα που βρίσκονταν στα μετόπισθεν. Τα 75% από τα θύματα της Δεκεμβριανής Αντίστασης είναι άμαχοι.

“…Ήρθαν ντυμένοι φίλοι, αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας”…
Οδ. Ελύτης

Ας πάρουμε μια συνοικία που δεν χτυπήθηκε με τη λύσσα που χτυπήθηκαν άλλες, το Παγκράτι. Το 90% των καταστροφών γίνηκαν στις περιοχές Βαρνάβα – Βρυσούλα – Πλαστήρα που απείχανε πάνω από 700 μέτρα από τη γραμμή του μετώπου. Από το σύνολο των καταστροφών μόνο ένα 8% οφείλεται στον ΕΛΑΣ και αυτές σε σημεία απ’ όπου θα περνούσαν οι Σκόμπυδες και ήτανε απαραίτητη η κατασκευή οδοφραγμάτων. Ούτε μια ανατίναξη δε γίνηκε από τον ΕΛΑΣ που να μην ήτανε ζωτικά απαραίτητη για την άμυνα του μετώπου. Να οι καταστροφές που προξένησαν τα άδοξα κανόνια και ρουκετοβόλα του Σκόμπυ:

Αυτός είναι ο θλιβερός απολογισμός ενός βάρβαρου πολέμου, αλλά θα έμενε ατέλειωτος αν δεν αναφέραμε και την απερίγραπτη αγριότητα που δείχτηκε ενάντια στους ελασίτες αιχμαλώτους και τους αμάχους. Στο κεφάλαιο αυτό οι «σύμμαχοι» συναγωνίστηκαν με επιτυχία τους αποχτηνωμένους ταγματασφαλίτες, Ριμινίτες, χωροφύλακες. Εμείς τουλάχιστον δεν μπορούμε να κάνουμε διάκριση ανάμεσα στον ελεύθερο σκοπευτή που δολοφονούσε ύπουλα γυναικόπαιδα που περίμεναν στην ουρά να πάρουν μια χούφτα μπιζέλια και στον «σύμμαχο» αεροπόρο ή τανκίστα που πυροβολούσε τις γυναικούλες και τα παιδιά της Καισαριανής, του Βύρωνα, του Αη Γιάννη. Κι οι δυο τους είναι κοινοί εγκληματίες κι οι δυο τους αξίζουν εξ ίσου τον τίτλο του φασίστα δήμιου. Τα νοσοκομεία μας γέμιζαν από κομματιασμένες γριές και ακρωτηριασμένα παιδάκια.

“…Ένας ξύλινος σταυρός
στ’ αγριολούλουδα στημένος
είν’ ο γιος του καθενός
που δε στέργει σκλαβωμένος.”…
Κ. Βίρβος

Ποτέ το Διεθνές Δίκαιο δεν ξεκουρελιάστηκε τόσο πολύ όσο το Δεκέμβρη. Για τους Σκόμπυδες και τους λακέδες τους δεν υπήρχε τίποτα το ιερό. Οι πολυβολισμοί των νοσοκομείων, τραυματιοφορέων και των κηδειών ακόμα, ήτανε συνηθισμένο φαινόμενο. Και η πιο ολιγάνθρωπη συγκέντρωση σ’ ένα δρόμο ήτανε κίνδυνος – θάνατος. Οι αιχμάλωτοι τεμαχιζόντουσαν κυριολεκτικά από τους εγγλέζους, τους χωροφύλακες και τους ριμινίτες. Θα χρειαζότανε τόμοι ολόκληροι για ν’ απαριθμήσει κανείς ένα προς ένα τα εγκλήματά τους. Εδώ θ’ αναφέρουμε μερικά επεισόδια μονάχα από το ατέλειωτο ημερολόγιο της φρίκης και του εγκλήματος.

“…Aυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ’ τα ξένα βήματα”… Γ. Ρίτσος
Βρετανικά πολεμικά αεροπλάνα στον ουρανό της Αθήνας

Στις 4/12 ο καπετάνιος του 6ου Λόχου Κατσιποδιού, πρώην υπενωματάρχης της χωροφυλακής Σπύρος Καρζής τραυματίστηκε σοβαρά από ελεύθερο σκοπευτή. Ο συναγωνιστής του Παναγιώτης Β. με κίνδυνο της ζωής του τον μεταφέρει στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών δίπλα στο Μηχανοκίνητο Τμήμα Αστυνομίας Πόλεων. Εκεί του γίνηκε αμέσως μετάγγιση αίματος και επέμβαση και οι γιατροί αποφάνθηκαν πως θα ζήσει. Τη στιγμή που ο σ. Παναγιώτης ετοιμαζότανε να φύγει εισβάλλουνε στο νοσοκομείο Μπουραντάδες και με τ’ αυτόματα στα χέρια άρχισαν να παίρνουν τους τραυματίες αιμόφυρτους και να τους οδηγούν έξω. Ο σ. Παναγιώτης για να γλιτώσει κατεβαίνει στο υπόγειο κι εκεί βρέθηκε μπροστά σ’ ένα αποτρόπαιο θέαμα. Σωριασμένα το ένα πάνω στο άλλο κείτονταν 14 πτώματα που έφερναν όλα τραύματα στο πίσω μέρος του κρανίου. Είχαν εκτελεστεί από τους Μπουραντάδες! Με χίλια βάσανα κατάφερε να τους ξεφύγει χάρη στη βοήθεια του προσωπικού του Σταθμού. Ο Σπύρος Καρζής εχτελέστηκε την ίδια μέρα από τα χτήνη του Μηχανοκίνητου.

Βρετανοί “σύμμαχοι” δίπλα στα πτώματα Ελλήνων πατριωτών…

Στις 20/12 αιχμαλωτίζεται ο θρυλικός λοχαγός του 4ου Λόχου του Προτύπου Τάγματος Ορέστης, μαζί με 15 μαχητές στο Άλσος Κουπονιών. Οι Ριμινίτες τους κατακομμάτιασαν με σουγιάδες και ξιφολόγχες.

Στις 19/12 χωροφύλακες εξετέλεσαν στο σπίτι της οδού Σεβαστίας 24 (Κουπόνια), αφού τους βασάνισαν απάνθρωπα, τρεις τραυματίες του ΕΛΑΣ. Την ίδια μέρα εχτελέστηκαν ένας τραυματιοφορέας και άλλος ένας τραυματίας ελασίτης στη διασταύρωση Σεβαστίας- Ηλυσσίων.

Στο σπίτι της οδού Ηλυσσίων 11Β εχτελέστηκαν από τους χτηνανθρώπους της χωροφυλακής άλλοι 4 τραυματίες. Οι κάτοικοι των γειτονικών σπιτιών υποχρεώθηκαν να τους θάψουν μαζί με άλλα 20 πτώματα εχτελεσθέντων στο προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου.

Στο άλσος των Κουπονιών εχτελέστηκαν άλλοι 5 αιχμάλωτοι και θάφτηκαν εκεί. Το Γενάρη τους ξέθαψαν και τους μετάφεραν σε άγνωστη κατεύθυνση. Στην ίδια συνοικία ένας ενωμοτάρχης της χωροφυλακής δολοφόνησε τον Δ. Ιωαννίδη (Παμφιλίας 9) επειδή βρέθηκε πάνω μια προκήρυξη με ημερομηνία 12 Οκτωβρίου.

Βρετανικά άρματα μάχης καταλαμβάνουν  συνοικίες της Αθήνας

Στις 17/12 στη μάχη του Αρδηττού οι Σκόμπυδες σήκωσαν λευκή σημαία και ύπουλα τραυμάτισαν τον ελασίτη Γκίκα. Τον κατακρεούργησαν έπειτα με τους σουγιάδες.

Στις 25/12 μια ομάδα αντάρτες απομονώθηκε και αιχμαλωτίστηκε στο εργοστάσιο Φιξ. Οι εγγλέζοι τους έβγαλαν τα μάτια με τις ξιφολόγχες και έπειτα τους έσφαξαν σαν τα τραγιά. Ενός ελασίτη που παρακολουθούσε κρυμμένος τη φριχτή αυτή σκηνή, άσπρισαν τα μαλλιά του μέσα σε λίγα λεπτά.

Από τις βόμβες των Βρετανών «συμμάχων»

Στις 29/12 στην τελευταία μάχη της Καισαριανής πιάστηκε αιχμάλωτος ο ανθ/γός του αντάρτικου Λάζαρος Κεφαλίδης. Οι χωροφύλακες τον εχτέλεσαν την ίδια μέρα στην οδό Κριεζώτου. Από τους αιχμαλώτους που πιάστηκαν στην τελευταία μάχη της Καισαριανής δεν έμεινε κανένας ζωντανός. Οι ριμινίτες κι οι χωροφύλακες διηγόντουσαν με αφάνταστη χτηνωδία στους κατοίκους των Κουπονιών πώς τους ξεκοίλιασαν με τις ξιφολόγχες. Ένας επιλοχίας περηφανευότανε πως δολοφόνησε 12 ελασίτες αιχμαλώτους, ανάμεσα στους οποίους κι ένα κορίτσι! Έπειτα από την άτιμη αυτή δολοφονία που γίνηκε μπροστά στα μάτια των «συμμάχων», λεηλάτησαν όλα τα σπίτια και κάψανε 3 τετράγωνα παράγκες.

Μα, όπως είπαμε, η λύσσα τους δεν ξέσπασε μονάχα στους τραυματίες και τους αιχμαλώτους. Οι όλμοι, το πυροβολικό, τα τανκς και τ’ αεροπλάνα έκαναν θραύση στους αμάχους. Οι συνοικίες μας ζούσαν κάτω από καταιγισμό φωτιάς και σίδερου. Με ιδιαίτερη λύσσα χτυπήθηκε η Καισαριανή και σε εκατοντάδες ανέρχονται τα θύματα της μαρτυρικής αυτής συνοικίας.

Έλληνες αιχμάλωτοι των Βρετανών στρατιωτών

Στις 9/12 αγγλικά αεροπλάνα πολυβόλησαν τον άμαχο πληθυσμό στο Δουργούτι με αποτέλεσμα 3 νεκρούς και 8 τραυματίες. Την ίδια μέρα αγγλικό τανκ από την οδό Ρηγίλλης τραυμάτισε δυο γυναίκες στο Βατραχονήσι.

Στις 10/12 αγγλικά αεροπλάνα βομβάρδισαν με δέσμες βομβών την Καισαριανή, την ώρα που ο κόσμος έκανε ουρά έξω από τους φούρνους. Ταυτόχρονα πολυβόλησαν το Βύρωνα και Ν. Ελβετία. Τα θύματα από τον άμαχο πληθυσμό ξεπέρασαν τα εκατό.

“…Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους”… Οδ. Ελύτης
Βρετανοί στρατιώτες στην Ακρόπολη, επί το έργον…

Στις 12/12 η Καισαριανή είχε άλλα 40 θύματα από όλμους, οβίδες και πολυβολισμούς. Την ίδια μέρα στον Υμηττό όλμοι και οβίδες καταστρέφουν τρία σπίτια κοντά στο Νοσοκομείο Ηλέκτρα και τραυματίζουν δυο γυναίκες κι ένα γέρο. Το Μετς βάλλεται από το πρωί μέχρι το βράδυ και κανένα σπίτι σχεδόν δεν έμεινε ανέπαφο.

Στις 15/12 πέφτουν όλμοι στο Άλσος Παγκρατιού, πλατεία Πλαστήρα, Προφήτη Ηλία. Τα θύματα ξεπερνούν τα 25.

Βρετανοί «σύμμαχοι» σε ανάπαυλα. Όταν δεν σκότωναν έλληνες πατριώτες επέδειχναν τον «πολιτισμό» τους…

Στις 17/12 οι εγγλέζοι κατέλαβαν τις πολυκατοικίες του Δουργουτιού, αφού τις έκαναν κόσκινο με τα κανόνια και τα πολυβόλα των τανκς. Τα μεσάνυχτα έβγαλαν στο δρόμο όλους τους ένοικους, ακόμα γυναίκες με τα νυχτικά τους και με τα μωρά στην αγκαλιά. Τους συγκέντρωσαν με τους υποκόπανους σε μια γωνιά, ενώ οι γυναίκες ούρλιαζαν, τρελές από τον τρόμο τους και λιποθυμούσαν. Αφού τις τυράννισαν και τις εξευτέλισαν με κάθε τρόπο, τις άφησαν και κράτησαν τους άντρες. Αυτούς τους οδήγησαν στο γκαράζ της Λυών όπου τους παρέλαβαν οι Μουραντάδες. Ενώ τα χτήνη του Μπουραντά τους κακοποιούσαν με τον πιο απάνθρωπο τρόπο, οι εγγλέζοι τους σφράγισαν στο μέτωπο με κόκκινη σφραγίδα και έπειτα τους έστειλαν στο Χασάνι. Το μπλόκο αυτό, που ξεπέρασε σε αγριότητα τις γερμανικές θηριωδίες, κράτησε μέχρι την άλλη μέρα το μεσημέρι.

“…Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα
κακιά σκουριά δεν πιάνει”…
Γ. Ρίτσος

Το μαρτυρικό Δουργούτι αφού δοκίμασε τον καταχτητή, δοκίμαζε αυτή τη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου και τον «σύμμαχο». Όταν καταλήφθηκε ολόκληρη η συνοικία οι εγγλέζοι δεν ντράπηκαν να οργανώσουν και παρέλαση της νίκης. Παρέλασαν οι σκωτσέζοι παίζοντας τις πίπιζες, ενώ οι Σκόμπυδες πετούσαν στα κεφάλια του μισοπεθαμένου από την πείνα κόσμου κονσέρβες και ξεκαρδιζόντουσαν στα γέλια. Ο λαός μας δεν είναι ασυνήθιστος σε κτηνωδίες γιατί γνώρισε τον ζυγό των Τούρκων, των Γερμανών, Ιταλών, Βουλγάρων. Η ελεεινή όμως παρέλαση της νίκης των «συμμάχων» είναι κάτι που δεν θα το ξεχάσει ποτέ. Και στους αγριότερους ακόμα πολέμους τα νοσοκομεία και η σημαία του Ερυθρού Σταυρού γενικότερα θεωρούνται ιερά. Το Δεκέμβρη όμως οι «απελευθερωτές» κατάργησαν αυτές τις πολυτέλειες.

“μηδέ αλυσίδα στου Ρωμιού
και στ’ αγεριού το πόδι”…

Στις 10/12 χτυπήθηκε από όλμο το παιδικό άσυλο της Καισαριανής, παρ’ όλο που στη στέγη του κυμάτιζε μια σημαία του ερυθρού σταυρού. Τραυματίστηκε σοβαρά ο Ε. Διαπαρός.

Στις 6/12 βομβαρδίστηκε με όλμους το πολυϊατρείο του Βύρωνα. Στις 7/12 η επίθεση επαναλήφθηκε τη φορά αυτή από αεροπλάνα.

Στις 9/12 χτυπήθηκε το Νοσοκομείο Αη Γιάννη.

Η «συμμαχική βοήθεια» στον πόλεμο για τη διαφύλαξη της «ανεξαρτησίας» και της «δημοκρατίας» (τους)…

Στις 14/12 οι Σκόμπυδες σκότωσαν στου Μετς τη νοσοκόμα Έφη Γεωργοπούλου καθώς και μια άλλη. Στις 15/12 άγγλοι έπιασαν το υπ’ αριθ. 2517 νοσοκομειακό αυτοκίνητο και αιχμαλώτισαν τους τραυματιοφορείς Π. Αυριλιώνη, Η. Ματσάτσα, Δ. Σωτηριάδη, Σ. Σαμαρά, Καλογήρου, Ρούσσο και Μ. Σαμαρά που τους οδήγησαν στο Χασάνι.

Το Νοσοκομείο Ηλέκτρα τις τελευταίες μέρες βομβαρδιζότανε συστηματικά. Ήτανε απερίγραπτές οι σκηνές τρόμου που ξετυλίχτηκαν εκεί μέσα. Αδελφές φορτωμένες με δυο τραυματίες η κάθε μια κατρακυλούσαν στις σκάλες του υπογείου. Τραυματίες με τραύματα της κοιλιάς και του θώρακα σερνόντουσαν και ξερνούσαν αίμα προσπαθώντας να κατέβουν στο υπόγειο. Εκεί, στιβαγμένα το ένα απάνω στο άλλο κείτονταν τα βασανισμένα σώματα των ελασιτών και των αμάχων.

Κάτι τέτοια αίσχη στιγματίζουν τον πολιτισμό και είμαστε βέβαιοι πως όταν η αλήθεια για τον Δεκέμβρη θα λάμψει, ο αγγλικός λαός θα πρέπει να κρύψει το πρόσωπό του από ντροπή.

Στον τοίχο γράφει: Ξερονήσια, φυλακές, Ακροναυπλία, Κέρκυρα, Σκοπευτήριο (Καισαριανή), Χαϊδάρι: Τίτλοι τιμής για το ΚΚΕ και τον Ελληνικό Λαό.
Υπογραφή: ΚΚΕ

Το κορύφωμα όμως της χτηνωδίας αποτέλεσε ο πολυβολισμός μιας… κηδείας. Στις 14/12 ενώ γινότανε η κηδεία 4 θυμάτων από τον άμαχο πληθυσμό και η νεκρική πομπή κατευθυνότανε προς το νεκροταφείο της Ν. Σμύρνης, δέχτηκε επίθεση από τρία Σπίτφαϊρ. Όταν τέλειωσε η επίθεση γύρω από το φέρετρο κείτονταν 2 τραυματίες κι ένας νεκρός, ο παπάς Πέτρος Συνοίκης. Απάνω στα θύματα μετρήθηκαν 30 τραύματα από σφαίρες…

«Αι αγριότητες του Δεκεμβρίου…» φωνάζει η αντίδραση… Τους απαντάμε: Δεν γίνηκαν απλώς αγριότητες, γίνηκαν χτηνωδίες και εγκλήματα που δεν μπορεί κανείς να τα περιγράψει! Αλλά γίνηκαν από σας και τους «συμμάχους» σας!

Προτείνετε το άρθρο σε .....