Γράφει η Μαρία Καραπιπέρη //
Την Πέμπτη στις 26 του Φλεβάρη, κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία του Εμπορίου καθώς και σωματεία αυτοαπασχολούμενων, συναντήσαμε τον υπουργό Γιώργο Σταθάκη, καταθέτοντας το αίτημά μας που είναι Κυριακή υποχρεωτική αργία για όλα τα καταστήματα, για όλο το χρόνο, δηλαδή νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής αργίας.
Πριν ακόμα την προκαθορισμένη συνάντηση με τον κο Υπουργό το κλίμα έξω από το Υπουργείο Ανάπτυξης κάθε άλλο παρά ελπιδοφόρο ήταν. Δηλαδή η «Ελπίδα» μάς άφησε (σαν άλλοτε) να περιμένουμε με τις ώρες.
Διαπραγματεύσεις γίνονταν ανάμεσα στα κατώτερα κλιμάκια και τα ανώτερα, αν το ραντεβού ήταν συνάντηση, αν ήταν παρέμβαση, αν υπήρχε e-mail. Όλη αυτή την ώρα έβρεχε αλλά, δε βαριέσαι, εμείς απλά εκπροσωπούμε μερικές χιλιάδες εργαζόμενους στον κλάδο του Εμπορίου. Εργαζόμενους που έχουμε υποστεί τη συρρίκνωση του μεροκάματου, τις εργασιακές σχέσεις λάστιχο, την απλήρωτη εργασία, τα ωράρια λάστιχο, τη φοροληστεία, δηλαδή έναν κυκεώνα αντιλαϊκών, αντεργατικών μέτρων που μάς ρημάζει τη ζωή. Δεν μάς λες και Θεσμό…
Εντελώς δε «αυθόρμητα» και «τυχαία» μια κυρία που δεν έχει ανάγκη από δουλειά και χρήματα, και καλύπτει πλήρως τις ανάγκες της με «αξιοπρέπεια» και «Εθνική υπερηφάνεια», βγήκε μέσα στον κατακλυσμό (χωρίς πανωφόρι και ομπρέλα, χωρίς τσάντα, να έτσι πέρασε να ποτίσει το παρτέρι της στην οδό Νίκης) για να μάς λούσει με κοσμητικά επίθετα και απειλές περί ξεμαλλιάσματος. Ενοχλήθηκε η κυρία γιατί κατά την γνώμη της τώρα μάς ήρθε να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας. Τον Σαμαρά τον είχαμε στα όπα όπα…
Ελλιπής ενημέρωση φαντάζομαι, δεν πάει ο νους μου στο κακό. Δεν γνωρίζει φαίνεται πόσες απεργίες, συλλαλητήρια, κινητοποιήσεις σε Υπουργεία έχουν γίνει για τη Νομοθετική Κατοχύρωση της Κυριακής Αργίας. Και επειδή δεν προκάνω να τις αναφέρω όλες παραθέτω την ηλεκτρονική διεύθυνση του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας για του λόγου το αληθές: http://emporoipalliloi.blogspot.gr/ «Ελπίζω» δε να βελτιωθούν οι «πρώτοι φορά αριστεροί» στις μεθόδους προβοκάτσιας, μιας και το ταξικό κίνημα έχει μεν ανάγκη να ξανά γεννηθεί αλλά η πρωτοπορία του δεν διάγει σε νηπιακή ηλικία… Θα υπάρξει βελτίωση είμαι βεβαία, σε αυτό έχω πάθει Ελπίδα.
Επί της ουσίας όμως, ο Υπουργός υποδέχτηκε την αντιπροσωπεία με χαμόγελο, ευγένεια, χιούμορ· τα είχε όλα. Όλα τα χαρίσματα που επιβάλλεται να έχει κάθε Έμπορος που σέβεται τον εαυτό του· και τους πελάτες του. Τι εμπορεύεται ο κ. Σταθάκης; Μα τι άλλο, Ελπίδα!
Μόνο που εμείς δεν είμαστε πελάτες. Κι έτσι η Ελπίδα ίσως ήρθε για κάποιους αλλά όχι για τον κλάδο του Εμπορίου. Ο κ. Υπουργός ως καθώς πρέπει έμπορος άρχισε τα παζάρια…. Δεν βγαίνω με Νομοθετική Κατοχύρωση και καμία Κυριακή δουλειά. Είναι και οι «προμηθευτές» στη μέση (βλπ ΕΣΕΕ. ΣΕΛΠΕ). Να το κάνουμε μωρέ 5 αντί για 7 που ισχύει τώρα; Συμφωνούν και τα αφεντικά μας διεμήνυσε (πότε τα ’πανε πότε τα συμφώνησαν, 20 μέρες συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ;) Κι εγώ δεν έπαθα Ελπίδα.
Άκουγα και τη σχεδόν μονότονη φωνή της προέδρου του ΣΕΑ να επιμένει: Καμία Κυριακή του χρόνου για δουλειά! ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ. Άκουγα και τον κ. Σταθάκη να φλυαρεί για τις «τοπικές κοινωνίες» και τις τουριστικές περιοχές κλπ κλπ. (όπως τα Λιόσια πχ που είχαν ψηφίσει να λειτουργούν τα καταστήματα τις Κυριακές). Και εξακολουθούσα να μην μπορώ να πάθω Ελπίδα.
Όταν ο κ. Σταθάκης δήλωσε άγνοια και ρώτησε: Καλά πώς δουλεύατε ως τώρα 2 Κυριακές το χρόνο; Τότε αποφάσισα πως δεν θα πάθω Ελπίδα. Μιας και ο «αριστερός» Υπουργός δεν γνωρίζει ότι καταπατούν δεκαετίες εθιμοτυπικά το δικαίωμά μας στην αργία της Κυριακής. Δικαίωμα που καθιερώθηκε έναν αιώνα πίσω (Η αργία της Κυριακής καθιερώθηκε το 1914).
Η κυβέρνηση Σαμαρά λοιπόν μας γύρισε έναν αιώνα πίσω με τον Νόμο για τις 7 Κυριακές, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με τις 5 Κυριακές (2 λιγότερες) υπολογίστε σε ποια χρονολογία του προηγούμενου αιώνα θα μας διατηρήσει. Δεν είμαι καλή στα μαθηματικά…
Και δεν έπαθα Ελπίδα…
Αποφάσισα λοιπόν να διατηρήσω την Ελπίδα που έχω κατακτήσει με την εμπειρία των ανυποχώρητων αγώνων, των διεκδικήσεων. Να συμμετέχω στις αγωνιστικές και μαχητικές δράσεις που θα ξεδιπλώσει ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας σε συνεργασία με τα υπόλοιπα ταξικά σωματεία του κλάδου πανελλαδικά. Να διεκδικήσω πίσω τη ζωή που μάς στερούν, τον ελεύθερο χρόνο με την οικογένεια το δικαίωμα στην ξεκούραση, στην διασκέδαση, στην υγεία.
Αποφάσισα λοιπόν να μην πάθω Ελπίδα ΣΥΡΙΖΑ. Βλάπτει σοβαρά την ταξική πάλη, την διεκδίκηση, τα εργασιακά δικαιώματα. Βλάπτει σοβαρά την αξιοπρέπεια και τη νοημοσύνη… Προτείνετε το άρθρο σε .....